سریال The Witness for the Prosecution

**نقد سریال «شاهد برای تعقیب» (۲۰۱۶)** این اقتباس تلویزیونی از داستان کوتاه آگاتا کریستی، با حفظ هستهٔ معمایی اثر، تلاشی جاه طلبانه برای بازسازی در لندن پس از جنگ جهانی اول است. کارگردانی سرد و خاکستریِ سارا فرنسن، فضایی خفقان آور خلق میکند که بازتابی از فروپاشی اخلاقی شخصیتهاست. با این حال، گسترش داستان به سه اپیزود گاه به کندی میگراید و تمرکز بیش ازحد بر پس‌زمینه های عشقی و روانی، تعلیق اصلی را تضعیف میکند. کیفیت بازی توبی جونز در نقش وکیلِ گرفتار، بی نقص است، اما شخصیت پردازی لئونارد وول (بیلی هاول) گاه یک بعدی ساده و بی روح به نظر میرسد. پیچش پایانی هرچند اثرگذار، در مقایسه با نسخهٔ اصلیِ کریستی، کمتر تکان دهنده و تاثیرگذار است. صحنه های دادگاه با دیالوگهای تیز و بازی آندریا رایزبرو در نقش زن مرموز، نقاط قوت متمایز سریال است. در کل، اثری است با اجرایی قابل تحسین اما به دلیل کشش بی جهت داستان کمی از آن چیزی که می توانست آن را تبدیل به یک اثر بی بدیل کند دور کرده است